Yên dewleta Kurdistanê nexwazin bindestiyê dixwazin

Zinarê Xamo Nêrîn

...............................................................................
Yên dewleta Kurdistanê nexwazin bindestiyê dixwazin

Kurd dewletê dixwazin, dibê bixwazin, heger nexwazin û nebin xwedî dewlet halê wan ewê tim ev hal be, copên tirkan ewê tim li ser serê wan be..

Zinarê Xamo 

10 Mijdar, 2015

Li Kurdistana bakur kurd bi xwe dihesin, bi rengekî ne zelal û şaşomaşo be jî qala hin mafan dikin, qala xweîdarekirinê dikin.

Dewlet ji vê şiyarbûn û daxwaza kurdan pir nerehet e, naxwaze kurd qala mafên netewî û xweîderekirinê bikin.

Ji bo ku kurd zêde pêş da neçin dewlet kurdan bi bêmerhametî dipelçiqîne, serkut dike.

Sebebê qetla kurdan ev e, hedîse ev e.
Şelafî û sozên "em dewletê naxwazin" ewê dewletê nerm û êrîşan kêm neke. Dibê meriv tîk bisekine û xwe pîs neke.

Kurd dewletê dixwazin, dibê bixwazin, heger nexwazin û nebin xwedî dewlet halê wan ewê tim ev hal be, copên tirkan ewê tim li ser serê wan be.

XXX

Çeteyên Erdogan û Davutogluyê sofî, dîndar û misilman li Farqînê mala Xwedê kirine axur.
Çimkî her tiştê kudan, heta mizgeftên kurdan jî ji bo wan hedef in, dibên wek dêrên ermeniyan werin wêrankirin û bibin axur...

Dibê hemû kurdên dilxwaz û zilamên AKPê yên veşartî û eşkere, hemû wekîl û wezîrên AKPê yên kurd vî rismî çarçewe bikin û li mala xwe bi darde kin.
Hemû kurdên zilam û xulamên Erdogan û Davutoglu, emê vê hevalbendiya we ya bi van neyarên hov û xwedênenas ra tu carî ji bîr nekin...


Dewleta tirk ji me kurdan ra dibêje ya hûnê bi rehetî bibin tirk ya jî emê bi zor we bikin

Dewleta tirk ji roja ava bûye û vir da ye du alternatîv daye ber me kurdan, ya emê bi rehetî asîmîlasyonê qebûl bikin û bibin tirk ya jî ewê bi zor bi me bidin qebûlkirin.

Yanî ya emê asîmîlasyonê û tirkbûnê bi rehetî qebûl bikin û ji zulmê û kuştinê xelas bibin û bêyî teqûreq bibin tirk, ya jî emê îtîrazî asîmîlasyonê û tirkbûnê bikin û werin girtin, werin kuştin û terorîzekirin.
Çareseriya dewleta tirk pêşkêşî PKKê dike ev e; ya bi rehetî teslîm bibe ya jî emê bi zor te teslîm bigrin.

Heger em alternatîva ”rehet”, yanî doza azadiyê û xelasiya ji bindestiyê nekin û asîmîlasyon û tirkbûnê qebûl bikin, weleh ewê zulmê jî li me nekin, me nekujin û bajarên me jî wêran nekin.
Lê heger em kînga û bi pêşengiya kê jî îtîrazî asîmîlasyonê û tirkbûnê bikin, weleh ewê me bikujin û bajarên me jî wêran bikin.
Çaxa PKK tunebû jî tirkan tim ji kurdan ra eynî tişt gotiye, ya teslîm bibin û bibin tirk ya jî emê bi zor we bikin tirk.

Ji pêşeng û serokên tevgera Şêx Seîd ra jî, ji serokê serîhildana Agiriyê Îhsan Nûrî Paşa ra jî û ji Seyid Riza jî eynî tişt gotin; ya teslîm bibin û bi rehetî tirkbûnê qebûl bikin ya jî emê bi zor we bikin tirk.

Rastiya mesele ev e. Dibê em vê rastiyê bibînin û li gorî wê PKKê rexne bikin.
Yanî ya ewê zora me bibin û me bikin tirk ya jî emê zora wan bibin û kurd bimînin.

Hukûmeta AKPê Kurdistanê dişewitîne

Li Farqînê terora dewleta tirk berdewam e. Ev 8 roj in hukûmeta AKPê derketina derve li gel yasax kiriye. Ev 8 roj in gel di hunduran da tî î birçî ye. Ev 8 roj in dewlet li Farqînê teroreke mezin dimeşîne, do du kes kuş tin. Kes nizane îro çend kes kuştin.

Lê medyaya tirk, dîndarên tirk, çepên tirk, misilman û komunîstên tirk, ”Gezîciyên” tirk li hemberî vê wahşetê bêdeng in, fena ku li Farqînê ev 8 roj in însan ne di hunduran da ne hefsî ne. Fena ku li Farqînê tu bûyer û tu problem tuneye.

Li Gevgerê jî dewlet eynî terorê dimeş îne, li wir jî şerekî giran heye.
Heger eynî tişt ne li Farqînê û Geverê, li Xezayê bibûya û yên tên kuştin ne kurd, filistînî bûna medyaya tirk nuha qiyamet rakiribû, rast, çep, dîndar û ”Gezîciyên” tirk nuha daketibûn kolanan û zulm û terora Îsraîl protesto dikirin.

Lê ji ber ku welat Kurdistan e, bajar yên kurdan in û yên tên kuştin jî kurd in, qet ne xema kesî ye, qet ne medyaya tirk e, qet ne xema çep û dîndarên tirk e, her kes kerr û lal e…

Ji ber ku hemû jî dixwazin dewlet kurdan baş bikuje, baş terorîze bike, baş serkut û çavtirsiyayî bike.

Lema kes dengê xwe nake. Medyaya tirk heta leşker û pûlisek neyê kuştin bûyerên Kurdistanê êdî wek xeber jî nade.

Li hemberî zulm û terora dewletê derketin ne kar û wezîfeya PKKê, HDPê te nê ye, dibê hemû, dezgeh, hêz û partiyên kurd, hemû rîsipî û siyasetmedarên kurd bi hev ra li dijî vê terora dewleta tirk rawestin û piştgiriyê bidin gelê farqînê, Geverê, Licê…

Em kurd zû bi zû biaqil nabin

Gotineke Benjamin Franklin ya pir xweş heye, gotiye:
”Trajediya jiyanê ya herî mezin meriv zû kal û pîr dibe û pir dereng biaqil dibe.”

Tu dibêjî belkî camêr ev gotin ji bo me kurdan kiriye. Bi rastî jî kurd zû bi zû, hinek tew heta mirinê jî biaqil nabin. Kêmaqil tên dinyayê û kêmaqil ji dinyayê koç dikin.

Ev jî trajediya me kurda ye…

XXX
Nimûneyek ji mirwariyên(înciyên)kevn

Li gorî tê gotin Bernard Shaw û Churchill tim bela xwe di hav dane, di her fersendê da xîç û carnan jî gome avêtine ji hev da.

Rojekê Bernard Shaw, Churchill dawetî galaya(şeva pêşî) lîsitekek xwe kiriye. Bi dawetnameyê ra jê ra notek jî şandiye:
-Ez dawetnameyek ji bo du kesan ji we ra dişînim. Hûn dikanin dostekî xwe jî bi xwe ra bînin. Lê heger dostê we hebe !

Churchill, tavilê ev bersîv ji Shaw ra şandiye:
-Çi heyf, ji ber ku wê şevê min soz daye dereke din ezê nikanibim werim li lîstika we temaşe bikim. Şeva duduyan dikanim werim, lê heger lîstika we şeva duduyan jî bilîze…

XXX

Li Tirkiyê dijminên kurdan hewqasî pir in, hewqasî in meriv nizane bersîva kîjan bêşerefî bide ya kîjan bênemûsê nede...

Yên dewleta Kurdistanê nexwazin bindestiyê dixwazin

Ji vir şûnde çi be bila be serkeftin a Kurd û Kurdistanê ye

Foruma Giştî Nêrîn

...............................................................................
Ji vir şûnde çi be bila be serkeftin a Kurd û Kurdistanê ye 

Kurd bi serkeftî xwe didin nasîn û sempatiya cîhanê komdikin.. Ya herî girîng, Kurd vek stkêrka herî biqîmet ji rojavade di qada siyaseta herêmê de cîhên xwe digirin.. Serkeftin a Kurd û Kurdistanê ye.

Şeyhmuz Ozzengin

10 Mijdar, 2015

Di dîroka mirovatiyê de pir kesan, an kesayetiyan rolên pir mezin lîstine. Hinekan bi xerabî û hinekan jî bi qencî.. 

Du şerên cîhanî di sedsala borî de qewimîn. Yek ji salên 1913 an, heta 1920 an.Ev şerê cîhanê yê yekem bû. Şerê duyem jî ji 1939 an heta 1945 an domkir. Pir welat ji holê hatin rakirin, pir welat ji hev hatin perçekirin û pir welat jî azad bûn û dewleta xwe yî netewî avakirin. Yek ji wan welatên ku wundakirin Kurd bûn: Ji ber ku İngilîzan herêma ku Kurd têde dijîn, bi alîkariya Fransa û İtalya dîzayn kirin. Di vê dîzaynê de beşekî Ermenîstan ji holê hat rakirin. 

Kurdistan hin hat perçekirin û hin jî hat parvekirin. Pêşiya avakirina Dewletê bi van têl û mayînan hat astengkirin. Ev pîlan di şerê yekem yê cîhanî de siyaseta İngilîzîstanê bû.. Di vî pîlanî de du bûyer grîngin; 1-Şoreşa 1917 an a oktoburê. Ya din jî li henber pêşdeketin û firehbûna Şoreşa 1917 an de Tirk wek stratejîk bi planekî ku wan li henber pişvexistina vê şoreşê de bikin bend. 

Ev jî avakirina Kurdistanek azad ji holê radikir.. Ez dikarim bêjim ku; Eger Şoreşa 1917 an derneketa holê, wê Sewr bihata pejirandin û Hin Kurdistan û hin jî beşekî Ermenîstan azad dibû. Herdû gel jî dibûn xwedî dewlet. Tirkiye jî bi riya alîkariya Îngilîzan ku didan Yewnanîstan wê pir piçûk bimaya û dibû ku qet dewletek wûsa jî bi navê tirkan nehata avakirin.. Îro ev sebeb yek bi yek ji holê rabûne.. 

Di parastina herêma ku Kurd têde ne bi gelemperî berjewendiyên hêzên navnetewî û Kurdan hatine cem hev. Ew zincîr, asteng û erdên mayînkirî bêmane bûne. Astengên navnetewî, pêşîgirtina dîplomasiya Kurd û Kurdistaniyan ji holê rabûye..

Kurd bi serkeftî xwe didin nasîn û sempatiya cîhanê komdikin.. Ya herî girîng, Kurd vek stkêrka herî biqîmet ji rojavade di qada siyaseta herêmê de cîhên xwe digirin.. Serkeftin a Kurd û Kurditan e.

Ji vir şûnde çi be bila be serkeftin a Kurd û Kurdistanê ye

Dewletek Pro-Tirk û dewletek Antî-Kurd

Naîf Bezwan Nêrîn

...............................................................................
Dewletek Pro-Tirk û dewletek Anti-Kurd du rûyen "Dewleta Yekhejmar" ya Komara Tirk in

Ji bo Kurdan - û li gorî Hiqûqa navnetewî - sê opsiyon hene ku ew “dewleta awarte” ya ku li ser bingeha dijitiya wan hatiye avakirin ji holê rakin: Federasyonek ji du netewan li Tirkiyê opsiyonek e, avakirina dewletek serbixwe an jî besdarbûna nav dewletek din li ser bingeha îrada xwe ya azad, du opsiyonên din in.

Naîf Bezwan

17 Cotmeh, 2015

Li Tirkiyê, ne îro desthilatdariya hiqûqê (the rule of law) heye, ne jî do hebû. Dewleta Tirk bi xwe, ji dema awakirina xwe heta îro, xwe wek dewletek kemalperest (kemalist) an jî Tirkperest (Türkçü) binavdike û herweha wê rastiyê di Zagona xwe ya bingehî (anayasa) de jî nivîsandiye. Li gor xala 4 ya Zagona bingehî doktrîna Ata-tirkperestiyê (Atatürkçülük) “ne dikare bê guhertin, ne jîguhertina wê dikare bê pêsneyazkirin”.

Ji xwe tê zanîn ku, di nav wan “prinsîp û soresên Kemalperestî” de demokrasî an jî desthilatdariya hiqûqi wek peyv jî derbas nabin. Ji ber vê, hebûn an jî tunebûna „Pirtuka Sor“ bi serê xwe tistekî mezin îfade
nake. Lê belê, dema ku mirov sazî û konseptên wek „Pirtûka sor“ „Bernama Siyasî ya Ewlekariya Netewî” (Milli Güvenlik Siyaset Belgesi), „Dewleta Kûr“,”Dewleta Yekejmar” (Tekil Devlet), “Daîra serê Taybetî“ (Özel Harp Dairesi), „Konseya Ewlekariya Netewî“ „Zagona Bingehî ya Vesartî“ „Xetên Sor”, û herhewa peyvên wek “Nasmane Bilind ya Tirk”, „Konsepta Kerkûkê“ hwd. bi hevre, ango di nava kontekstekî gistî de mêze bike, tablo hin bêhtir zelal dibe. Hebûna wan bi hevra rastiyekê derdixe holê, ku mirov dikare bi peyva hiqûqnas û zanyarê siyasetê yê Alman Ernst Fränkel (1898-1975) wek hebûna “du dewletan” (Doppelstaat) li Tirkiyê binav bike:
Yek ji wan “Dewletek normal” (Normenstaat= Dewleta Norman) ya din jî “dewletek awarte” (Massnahmenstaat= Dewleta Tedbîran)

Wateya wê ji bo Kurd û Kurdistanê ew e: Hingê ku mafên Kurdan yên siyasî û netewî bên înkarkirin, ne çavkaniyên “Pirtûkên sor û res”, ne jî pêwistiya metodên veşartî ji holê ranabin. Ji ber ku, li nav sînorên Tirkiyê yên siyasî de di eslê xweda du netewên sereke (bê guman milletên din jî hene), ango netewa Kurd û netewa Tirk dijîn û ji ber ku mafên Kurdan yên netewî ji aliyê Komara Tirk ve nayên qebûlkirin, pêwistiya “du dewletan” ji rojevê dernayê: Dewletek pro Tirk û dewletek antî-Kurd. Dewleta ji bo Tirkan baş-xirab li ser normên “hiqûqî” birêve dibe û dewleta li dijî Kurdan û gelên din li ser bingeha tedbîrên tunekirinê, rewşa awarte û îdeolojiyek nijadperest hatiye avakirin û tê mesandin. Digel wî jî, di çarçewa endametiya Yekîtiya Ewrûpa de rayedar û desthilatdarên Tirkan naxwazin “dewleta li dijî Kurdan” ji holê rakin, tenê dixwazin dewleta ji bo Tirka sererast bikin.

Ji bo Kurdan - û li gorî Hiqûqa navnetewî - sê opsiyon hene ku ew “dewleta awarte” ya ku li ser bingeha dijitiya wan hatiye avakirin ji holê rakin: Federasyonek ji du netewan li Tirkiyê opsiyonek e, avakirina dewletek serbixwe an jî besdarbûna nav dewletek din li ser bingeha îrada xwe ya azad, du opsiyonên din in.

Dewletek Pro-Tirk û dewletek Anti-Kurd du rûyen „Dewleta Yekhejmar“ ya Komara Tirk in Dezgehên resmî yên hiqûqî û siyasî; partî û hikûmet heta ku di çarçoveya vê „Pirtûka sor“ de bimînin xwediyê mafê hebûnê ne, gava ku zincîrên xwe diskînin û ji çerçoveya ji wan re hatiye xîz kirin derdikevin, an rastî darbeyek eskerî dibin an bi rê û metodek ji çav tirsandinê bigirin heta jarkirinê, ji cîh û misyonên xwe dibin. Di „Pirtûka sor“de eskere dibe ku „Xwediyê“ dewleta Tirk kî ne û ev „Xwedî“ ji bilî xwe ji tu kesî bawer nakin, li Tirkiyê herkes tê kontrol û teqîb kirin ku bi zimanekî psîkolojîk dikare navê „Paranoyak dewlet“ jî lê bibe. Niqteyek din ya balkês ew e ku di besa yekem xala çaran de tê nivîsandin ku ev belgeya ku otoriteya siyasî ji dest hikumeta digire (ku ji aliyê gel ve hatiye hilbijartin ango hiqûqî û mesrû ye) û dide dest hêzên „ne xuya“ ji aliyê Komisyona wezîran ve hatiye testîq kirin. „Pirtûka sor“ ango „belgeya stratejîk ya ewlekariya hundurî“ ji pênc besan pêk tê. Besên ku hikûmet û hiqûqa resmînikare midaxele bike wiha tên bi rêzkirin:
Beşa yekem: Hîmên gistî
Beşa duyem: Hêmanên (unsûr) tehdîda hundur û nirxandina faktorên mayin yên ku bandorê li ewlekariya hundur dikin
Beşa sêyem: Stratejiya ewlekariya hundurîn
Beça çaremîn: Rêxistinkirin û çalak kirina rêvebiriya ewlekariya hundurîn
Beşa pêncemîn: Xisûsên din

Hîmên giştî
Ev bes ji pênc xalan pêk tên ku wiha
bi rêzdibin: 1. Armanc, 2. Wergirî, 3. Pênas, a) Ewlekariya millî, b) Siyaseta ewlekariya millî, c) Hêza millî, d) Berjewendiyên millî, e) Beka, f) Tehdîdên ji hundur, g) Tehdîdên ji derve, h) Ewlekariyahundurîn i) Çalakiyên xeraker (yikici), j) Çalakiyên parveker, k) Çalakiyên pasverûtî (îrtîcayî), l) Hindikayî (kêmnetewe), m) Bertilxwarin (yolsuzluk)..

Di bin her xalê de manaya ev sernivîsan yek bi yek nav lê dibe û tê ragihandin. Di besa yekem de Armanc, di çarçoveya siyaseta ewlekariya hundurîn ku bi siyasî belgeya ewlekariya millî ya Komara Tirkiyê hatiye eskere kirin, hazirkirin, birêvebirin û bikaranîna hêmanên hêzên millî tê nîsan kirin. Hêmanên tehdîda hundur.. Di vê besê de dûr û dirêj analîza siyasî û aborî ya herêmî û navnetewî tê kirin û digihêje encamê ku gelek welat û cîranên Tirkiyê çav bera dewlemendiyên Tirkiyê û rewsa wê ya stratejîk dane û ji ber vê yekê jî biryara parvekirina Tirkiyê dane. Çi legal, çi illegal her karekî politik ku bi çi rengî û armancê dibe bila bibe bi destên hêzên dixwazin ku Tirkiyê parve bikin, tên kirin. Ji ber vê yekê, ji herkesî jî bêtir yên Kurdan, hemû dezgehên demokratik û sîvîl peyayên dewletên dijminê Tirkiyê ne û divê di bin kontrolê de bin ku bi rastî jî bi awayekî dijwar tên kontrol kirin. Tê diyar kirin ku siyaseta îstîkrarsizkirina Tirkiyê wê di salên pêsiya me de jî berdewam bikin û pêwistiya stratejiyek ewlekariya hundur îsaret dike ku projeya Leyla Zana ya „Demokratîk Toplum Hareketi“ ango tirkkirina Kurdan bi destê „kurdan“ tîne bîra mirov. Ji bo serketina projeyên dewletê giringiya rêxistinên sîvîl û medya tê eşkere kirin ku sedemên teslîmîyet û bêdengiya medya tirk jî radixe ber çavan.

Belge, dîroka têkoşîna gelê Kurd bi 200 salî girê dide û eşkere dike ku îdeolojiya rêxistinek Kurd çi dibe bila bibe ji bo armanca ku li ser „erdê Tirkiyê“ û li Iraq, Iran û Sûriyê li herêmên ku Kurd piranîne, damezirandina dewletek Kurdistan ya serbixwe û yekbûyî ye. Ji ber vê yekê divê çalakiyên rêxistinên Kurd ji nêzîk ve bê taqîb kirin. Belge dubare dike ku daxwazên Kurdan yên demokratîk wek naskirina nasnameya Kurd ne samîmî ne û hemû ji bo damezirandina Kurdistanek serbixwe gavên taktîkî ne ku belkî ev jî çavsoriya hikumeta AKP radixe ber çavan.

Dewletek Pro-Tirk û dewletek Antî-Kurd

Ji Tirkan merhamet payin ehmeqî ye!

Zinarê Xamo Nêrîn

...............................................................................
Ji Tirkan merhamet payin ehmeqî ye!

Exlaq, etîk bi civata tirk ra nemaye, civet riziay ye. Lema jî însanên tirk pir zalim û bêujdan bûne, bêmerhamet bûne.

Zinarê Xamo 

16 Îlon, 2015

Kurdekî bi navê ”Kerem Sehre Nuhî Sirnexî”, diyar e kurdekî sirnexî ye, di malpera xwe ya facê da serpêhatiyeke xwe ya bi hevalekî xwe yê tirkekî merasî ra wiha neqil kiriye:
”Hevalekî min ê tirkê merasî bi navê Emîn Korkmaz heye, ev 10 sal in em hevalên hev yê samîmî ne. Min jê ra qala bûyera panzêrê kir û xwest ew wan polîsan rexne bike, sêleke îslamî nîsan bide. Wek bersîv ji min ra gott:
”Ji zarokên miletekî ku ji bo bekaya(berdewamiya, mayina) dewletê ewladê xwe dikuje, payina merhametê ehmeqî ye.”

Kurdê me yê sirnexî matmayî maye. Efendim yekî misilman çawa dikane wiha bibêje?

Kurro yên welatên te îsxal kirine hemû misilman in.
Yên te wek mirîskan serjê dikin misilmanên ku eniya wan ji erdê ranabin.
Yên keçên me, xwiskên me revandin û ji xwe kirin kole û li bajaran firotin jî misilman in.

Heger gunehê misilmanan bi me bihata, em 30-40 milyon kurd nuha ne bindest bûn.

Tirkên misilman heta nuha serên bi hezaran mezin, axa, sêx, mîr, beg û serokên me jêkirine, bobelatên mezin anîne serê me.

Em ji xwe ra kirine kole û rêcberên xwe.

Zimanê me yasax kirine,
Bi qasî nufûsa me lesker, polîs û mahcirên xwe li welatê me bi cî kirine.
Navê welatê me li me yasax kirine, bi viya jî nehatine serî, gû bi me dane xwarin.

Lê me hîn jî kîn û nefreta tirkan ya li hembrî kurdan fêm nekiriye, em hîn ji wan merhametê dipên.

Ev xeyalake vala ye, gunehê tirkan tu carî bi me nayê.

Me hemû kurdan wek Lokman bikujin û bi erdê ra bisînin dîsa jî gunehê wan bi me nayê, dîsa ewê bibêjin “OXXX” çi bas bû…

Bêyî kurdan kîjan miletê din bûya nuha tirk nas kiribû, fêm kiribû bê tirk çi keftar in, çi nazîst in….

Exlaq, moral, etîk bi civata tirk ra nemaye, civet riziay ye. Lema jî însanên tirk pir zalim û bêujdan bûne, bêmerhamet bûne…

Di rojên giran da kî çi mal e derdikeve ortê

Însan di rojên giran da sexsiyet û qerekterê xwe yê rastîn nîsan dide.
Di rojên giran da diyar dibe kî berx e, kî beran e, kî camêr, egîd û mêr e, kî rezîl û pûlperstê li ber deriyê neyêr e.

Di rojên rehet û fireh da camêrî û mêranî rehet e.

Lê marîfet ew e ku meriv di rojên giran da, di rojên teng da însan û camêr be, xwe pîs neke, wek kevokên teqlebaz, teqle navêje.

Marîfet ew e ku di rojên giran da meriv dev ji hevaltiya gelê xwe û mezlûman bernede û nebe heval û abûqatê zaliman û îsxalkaran.

Gelek kesên do hêviyên gelê xwe bûn, serok û rêberên gelê xwe bûn, xwedêgiravî pêsengên azadî û serxwebûnê bûn, îro bûne zirnevan û abûqatên Erdogan û dewleta tirk…

Ji dêlî li ku dijî zulm û terora dewletê derkevin, cînaeytên dewleta tirk mahkûm bikin, kevir û kuçikan li PKKê dibarînin, mesûl û musebîbî her xerabiyê tenê PKKê dibînin.

Fena ku ev dewlet milyaket be jê ra qet tistekî nabêjin. Çi xerabî û sasî hebe ji PKKê ye.

Ji dewletê û hukûmetê ra nabêjin hûn çawa, bi çi heqî û li gorî kîjan qanûnê goristanên me xera dikin?

Heger hêzeke çep ya tirk li bajarekî tirkan, li Rîzeyê, Konyayê, li Sînopê tistên PKK dike, bikira, ma dewletê ewê ew bajar jî wek Cizîrê û Farqînê bida ber topan, ew bajar jî bisewitanda?

Gelê wî bajarî jî 9 rojan di hunduran da hefs bikira?

Kurdên hevalên dewletê, hevalên AKPê ji ber ku bûne havalên neyarên xwe bêûjdan bûne, rastiyê nabêjin, çavên wan tenê sasî û xerabiyên PKKê dibînin, lê ji yên dewletê ra kor, kerr û lal in…

Dewlet hebûna kurdan nas nake

Redkirina perwerdeya bi kurdî di esasê xwe da redkirina hebûna kurdan bi xwe ye.

Yanî înkara miletê kurd e.
Tirk, bi redkirina perwerdeya bi kurdî hebûna kurdan jî qebûl nakin, dibêjin miletekî bi navê kurd tuneye.

Ji ber ku miletekî bi navê kurd tuneye, lema zimanekî bi navê kurdî jî tuneye.
Lema jî em qebûl nakin zarokên we bi zimanê miltekî tune perwerde bibin.
Heta ji dewleta tirk tê bira bibêje ez hebûna kurdan qebûl dikim, ev rast e, vir e, demagojî ye.

Dewleta, hukûmeta hebûna kurdan qebûl bike, ewê perwerdeya bi kurdî jî qebûl bike, ewê perwerdeya bi kurdî li zarokên kurdan yasax neke.

Ji Tirkan merhamet payin ehmeqî ye!

Êrîşên li dijî PDK xizmetê ji dijmin re dikin

Nûrî Çelîk ✉ ⟁ ▫ ⋅ ✉ ™ Nêrîn

...............................................................................
Êrîşên li dijî PDK xizmetê ji dijmin re dikin

Kurdistan di pêvajoyek zîz û dîrokî re derbas dibe. Li aliyekî dagîrkerên Kurdistanê ji bo têkdana Kurdistanê di nav şerek vekirî de ne, li alîyekî terorîstên DAIŞê bi nemirovane êrîşî Kurdistanê dikin û li alîyê din jî mixabin em dibînin ku hinek tevger, rêxistin û partîyên ku qaşo li ser navê Kurdistanê derketine holê, dijminatîya Kurd û Kurdistanê û bi taybet jî dijminatîya PDK û Barznî dikin. Di demek wisa de ku pêşmergeyên qehreman li dijî terorîst û dijminên gelê Kurd bi xwîna xwe Kurdistanê diparêzin, derxistina alozî, têkbirina aramî û destkeftinên Kurdistanê ne di berjewendîya Kurd û Kurdistanê de, lê di berjewendîya dagîrker û dijminên Kurdistanê de ye..

Nûrî Çelîk

14 Cotmeh, 2015

Ev çend roj in li Başûrê Kurdistanê, li hinek deverên Silêmanîyê, di bin navê ”protestoyên ji bo mûçeyan” de qaşo xwepêşandan tên kirin. Ev hewldanên ku bi taybet bi destê Tevgera Goran, beşek ji YNK û alîgirên PKK ve tên kirin, êdî ji hedef û armanca protestoya mûçeyan derketine û bûne êrîş û şerê li dijî Partîya Demokrat a Kurdistanê û Barzanî. Di van protestoyan de buroyên PDK û dezgehên nêzîkî PDK tên şewitandin.

Tevgera Goran, a ku qaşo ji bo guhertin û demokrasîyek berfirehtir derketibû holê, îro ji wê armanca xwe dûr ketiye, bûye serkêş û yekem gunehkarê alozî û têkbirina destkeftîyên başûrê Kurdistanê. Helbet Goran û serokê wê Newşîrwan Mistefa van kiryarên kirêt bi serê xwe nakin. Li pişta wan melayên Tehranê, beşek ji YNK û alîgirên PKK jî hene. Bi van protesto û derxistina alozîyan dixwazin li başûrê Kurdistanê du desthilatdarî bên lidarxistin, başûrê Kurdistanê bê parçekirin û Kurdistan serbixwe nebe. Ev jî ji serî de daxwaz û helwesta melayên Tehranê ye û Tevgera Goran jî wek maşika Îranê xizmeta van plan û projeyên dijminane dike.

Min wek Kurdekî ti wextî îman pê neanîye ku opozîsyona Tevgera Goran demokratîk tev digere. Hetta gelek caran ji kiryarên wê tê xuyakirin ku di eslê xwe de li ser navê opozîsyanê xizmeta dewletên dagîrkerên Kurdistanê jî dike. Kurdistan di nav belayek pir xeter de ye.

Tevgerên mîna Goran û hewkarên wê, tucarî berjewendîyên Kurdistanê nafikirin. Berjewendîyên xwe û tevgerên xwe di ser her tiştî re digirin. Berjewendîyên Kurdistana serbixwe û yekgirtina milletê Kurd ne di xema wan deye. Korefahmî bûne, dorpêçkirina dijminên Kurdistanê nabînin yan jî naxwazin bibînin. Li hemberî van dijminan girîngîya tifaq, yekzêrî û hevgirtina kesayet û partîyên Kurdistanê nabînin. Û bi taybet jî girîngîya xebat û tekoşîna kesayetên mîna Mesûd û Nêçîrvan Barzanî nabînin. Ev tevgerên ku qaşo li ser navê Kurdan derketine holê û têkbirina malbata Barzanî û PDK ji xwe re kirina armanc, ji bîr dikin ku Barzanî û PDK îro li her çar parçeyên Kurdistanê sembol in, sembolên pîroz in û nîşana Kurd, Kurdistan û Kurdayetîyê ne. Û armanca van protesto û çalakîyên dijminane jî ev bi xwe ye. Ango, di kesayetîya PDK û Barzanîyan de têkbirina destkeftîyên netewî û astengkirina Kurdistanek serbixwe ye.

Bêguman e, di dema îro de, di rewşek wisa zîz û girîng de ev çalakiyên ku ji alî Tevgera Goran û serokê wê Newşîrwan Mistefa ve tên organîzekirin, çalakî û kiryarên dijminane ne . Ev dijminatî ne tenê li hember PDK û Barzanî, lê herweha li hember ewlehî û aştîya civaka Kurdistanê ye jî. Ev siyaseta dijminane û êrîşkar ne di berjewendîya Kurd û Kurdistanê de, lê di berlewendîya DAÎŞê û dijminên Kurdistanê de ye.

Hêvîdarim welatparêz û kesayetên niştimanperwer yên di nava Tevgera Goran de xeterîya van êrîş û dijminatîyan bibînin û li hember siyaseta qirêj ya rêvebirên tevgera xwe helwestek Kurdistanî bigirin.

Divê bê zanîn ku destkeftîyên Kurdistanê bi xwîna şehîdan hatine bidestxistin û wê gelê Kurd van destkeftîyên pîroz nekin bi qurbana siyaseta dijmin û Kurdistana pîroz biparêzin.

Êrîşên li dijî PDK xizmetê ji dijmin re dikin

Tirkên Kemalîst û Tirkên Îslamîst

Nuri Aldur Nêrîn

...............................................................................
Tirkên Kemalîst û Tirkên Îslamîst

Di encamê de herdû îdeolojî û herdû teref dibinê tirkên tûranî/nijadperest û dijminê neteweyê kurd. Herdû teref jî ji peyva kurd û Kurdistan nefret dikin..

Nuri Aldur

14 Cotmeh, 2015

Bê guman kemalîzm û îslamîzma tirkan dû bawerîyên/dû îdeolîjîyên ji hev cûda ne û dûrî hevin jî. Ìslamîzma tirkan ji berê de, hê ji dema osmanîyanve û  heya îro her heye – lê kemalîzma tirkan ji dema ku Atatürk înqilap li siltan kir/siltanîyet feshkir, kete dewrê de. Mirov karê bêjê ku hemû qûral, qaîde û polîtîka ku Atatürk ji salên 1920 an ta 1930 an bi kar anî  bi  navê kemalîzmê  têt  naskirin. Helbet  noktên mîna  qewmîyetî,  komaratî,  layiqîtî,  gelerî û hw bûne prensîbên îdelojîya kemalîzmê. Lê  tistê herî seyr ewe ku  pistî  mirina  Atatürk – kemalîzm  bêhtir  fereh  û  resmîtirbû – kemalîzm  bu bawerî  û felsefa  dewleta tirk.

Bersiva hemû pirsan, çareye  hemû  derdan û dermanê hemû nexweşîyan di kemalîzm ê de wê  hebûye û yên dijberî  ya  vê  mantiqê  bikira -  bi  xayîntî û dijminatîyê  dihat  îlankirin.

Ìslamîst  dijî  vê  felsefêbûn, kurd û ermenî jî dijîbûn, dijberîya sosyalîst û komunîstan têt mûnaqasekirin; her ciqasî Mustafa Suphî û hevalên wî  di  deryayê de  hatin qetlkirin jî.

Dema  kurdan  bi  pêskêsîya Sêx Seîdê nemir,  Seyîd Rizo, Ìhsan Nuri Pasa  dijî  dewleta kemalîst  dest bi hareketa  rizgarîya Kurdistan  kirin;  ewan bi gotinên mîna haydûtan/eşqîya û  kevnepereset di  hatin binavkirin. Kî bûn ev kemalîstên ku xebata netewekî ku rizgarîya welatê  xwe  dixwestin  perçiqandin, bi hezaran kes qetlkirin,  gel û welat  talankirin û di tarîtîyêde hiştin?  Kî bûn ew ?

Ewan ew hemû hûkûmetên ku pistî Ataturk hatin ser hikmbûn  – lewra  ewan  hemû hûkûmetan  xwedî  heman  edeb û terbîye, zîhnîyet û kulturbûn û politîka  ne  mirovatî / barbarî  li  Kurdistan  pêk  dianîn.

Di dema Adnan Menderes de tiştek dijî prensîbên kemalîzmê pirr dernekete holê, di wê dema kurt ya Turgut Özal  de  jî  dijberî kemalîzmê  hîc  tistek  pêknehat  –  lê  hinek  ayet  û sûreyên  misilmantîyê  û  îslamîzmê  ketne  nava  resmîyeta  dewleta tirk. (Me  li  vir  MSP  ya Erbakan  ji  bîr nekirîye, lê  em  qala  wê  nakin ji ber ku msp roleke îslamîzmê  ji  tirsa generalên  kemalîst  nikarîbû  bi  leyîzê).

Piştî  salên  1990 an  û  di  destpêka  salên  2000  an  de  îslamîstên  bi  bedl  û  qerewat  hatin ser  hikim.  Evan  îslamîstan  dijî   kemalîzm ê ne,  lê  helbet  ji  ber  tirsa  generalên  kemalîst newêrbûn  rûyên  xwe yî rasti  nîşanî  gel  bidin  - di  vê  demê  de ye  ku  xwestin  hinek reforman  bo  me  kurdan  jî  bikin  û  kirin  jî.  Lê  niha  kifs  bûyîye  ku  wan ne ku ji bawerîya demokrasî û mafê  merovan ewan reforman çêkirin – ewan reformên wan ne ji dil bûn -  ew tenha  ji  bo  ku  sempatîya  kurdan  qezencbikin û  kirin  jî.  Ji  ber  ku  wê  demê   tirsa mezrebên generalan li ser serên wan bû . Di  van  cend  salên  dawî  de,  îslamîstan  ordîya kemalîst  berterefkirin  û  ji  wan  reformên  kozmetîk  jî  herî  posimanbûn û  gav  bi  paşda  avêtin..

Lê  ne  ji  zûde, berî  bi  cend  salan,  dîyarbû  kû  ewan îslamîstan  ne reformdixwazin, ne  demokrat  û hûmanîstin jî  –  Çima ? Ji  ber ku  ewan  dest  bi  qala  yek  miletî, yek  alayî  û  hw  din  kirin  û  taktîktîkên  xwe  gûhertin.  Dema  di vê  havîna  îsalde  di navbeyna kurdan/pkk û dewleta  îslamîst  de kuştin û  ser destpêkir – wan damarên  tirkîtîya  xwe  dane  xwîyakirin  û  ji  kemalîstan  tûjtir, hisktir û bê  însaftirbûn;  zaro û xort, ciwan û pîrên kurdan  qetlkirin û  dibêjin ku ewan  terorîstan  dikûjin. Kemalîstên xwedî  îqtîdar  yên  berî  îslamîstan  jî  heman  politîka û peyv  bikartanîn û  digotin ku ewan terorîstan  dikûjin.

Di encamê  de  herdû  îdeolojî  û herdû teref dibinê  tirkên tûranî/nijadperest  û  dijminê  neteweyê  kurd. Herdû teref jî  ji peyva kurd û Kurdistan nefret  dikin.  Gotinên Demirel, Ewren  û  Ciller  bînin  bîra  xwe  û  yên  ku  îro  Gül, Erdogan  û  Davutoglu  beyan dikin bi  heman  wateyê ne  û  bi  heman  naverokê ne.

Di salên 1990 an de serokdewletê tirkan, Demirel  li  Awusturya  bersiva  rojnamevanên awrûpî dide:  ”Li  Tirkîye  pirsa  kurdî  tuneye,  li  Tirkîye  pirsa  terore  heye”[1]

Berî bi heftekê,  serokdewletê  tirkan  Erdogan  jî  li  Parîs/Bruksel  weha  digot:  
”Problema  me  li  gel  grubek  etnîkî  tuneye, problema me  li  gel  terorê ye”.[2]

Wek em dibînin naveroka tevokên her du serokdewletan; yek jê kemalîstekî meshûr û  yên din  jî  îslamîsteki li dinya  ereb  û  misilmanan  mîna  qahramanekî  têt  nasîn;  bi  heman wate yê ne û  heman  tistî  ji  bo  medya awrûpî  dibêjin. Dema  mesele   fenomenên kurd  û Kurdistanbin – her  dû  teref  û  ideolojîyên  li  Tirkîyê(kemalîst  û  îslamîst) heta  û  heta  cemaata Fethullah,  gruba  Perîncek  û  geleke din  jî  di nav tirkan de xwedî heman dîtin û bawerîne: yek welat-yek millet-yek dewlet-yek ala û welat parce nabe ye.

Em nivîs a xwe bi çend rêzên Omer Hayyam bi tirkî[3]; ku hinekî nêzîkî naveroka nivîsêye (wek mîsal peyva  ”qadeh” kemalîzmê  û  peyva ”qûran” ê  jî  îslamîstan  karê  bide temsîlkirin;  ji  xwe Erdogan  di  mitîngen  dema hilbijartina  îsal  ya  berî  7  ê  hezîranê  de  gelek  caran  qûran  di destde  û  derdikete  ber  gel  û  diaxift)  – bo xwendevanên Kurdinfo  pêskêsdikin  û  nivîsê  bi dawî  tînim.

Xemgînî: Qetlîama  Ankara(mina Surucê, Singalê, Kobanê, Cizîrê, Farqînê  û hemû Kurdistanê)  wa dîyardike  ku  xwîna kurda li ber cavê dinyayê (dinya demokrat - mina koma miletan, yekitîya Awrûpa û yên din) ji  avê  jî  ne  bi qîmettire, ji  ber ku gelek problemên li  ser avê  dibinê  encamên  peyman  û  levhatinên  navbeyna welat û dewletan. Lê  em  dizanin  ku  dîse  jî  ew   dinya   demokrata  ku  em  dawî  mecburin  li  gel  wan  bidin  û  bistênin – ji  ber ku  dewletên tirk, ereb  û  ecem ji  xwe  ne  xwedî  prensîbên demokrasî,  bawerî û  yaqînîy ê ne !   

Yek  nokte  ke  ku  ev  dû  rojin  ez  li ser  di  hizirim  eve:   berî  bi  9-10 rojan  Erdogan  û Davutoglu   mitîngên  ku  bi  sedhezaran  û  belkî  jî -  ji  milyonek  bêhtir  kes  besdarbûn  li Stembolê,  Ankara,  Konya û  li  bajarêndin  pêk anîn  û ne ÌS  û  ne  jî  kesekîdin di wan mitîngande  bomba  neteqandin – cima ? cawa dibe ? ma  ne  qaso  ewan  jî  dijberê  ÌS´ ê ne anjî  wek  misilman  dibêjin “fesûphanallah”!   



[1] Ji  TV´ya   swêdî –  salên 1990 an
[2] Ji  rojnameya  Milliyetê
[3] ”Di destekî de qadeh, di destekî de qûran,
  Carna  helala  kar  ê  me,  carna  heram,
  Di  vê  dinya  nîv – xerabe  de,
  Em  ne  tam  kafirin,  ne  misilman”
.

Tirkên Kemalîst û Tirkên Îslamîst